موسیقی

آیا نمی شود چند پلاگین را روی باس میکس قرار دارد؟

بسیاری از مهندسان صدا دوست دارند در حین میکسو ریمیکس شاد آهنگ، پلاگین های مسترینگ را روی باس میکس شان قرار دهند. انجام این روش هیچ ایرادی ندارد اما باید بدانید که چنین چیزی مسترینگ نیست. مسترینگ یک پروسه ی جداگانه است که نیاز به توانایی های متفاوتی نسبت به کسی که کار میکس را انجام می دهد دارد. وقتی در حین میکس روی باس تان از پلاگین های مسترینگ استفاده می کنید پروسه ی مجزایی را انجام نداده اید، در عوض انجام چنین کاری تنها بخشی از پروسه ی میکس کردن شماست. باز هم می گوییم که انجام این کار هیچ ایرادی ندارد و حتی می تواند برای مواقعی که قرار نیست پروسه ی مسترینگ به صورت حرفه ای روی کارتان انجام شود مفید هم باشد.

ابزارهایی که یک مهندس مسترینگ استفاده می کند

ابزارهای مسترینگ بسیار زیادی در دسترس ما قرار دارد: نرم افزارهای همه کاره ای مانند iZotope Ozone و IK Multimedia T-RackS، مجموعه پلاگین هایی مانند Waves Grand Masters Collection و FabFilter’s Mastering Bundle و سخت افزارهای گران قیمتی مانند کمپرسور Variable Mu از کمپانی Manley و یا Mastering Equalizer و Mastering Limiter از کمپانی Bettermake.

در حداقل ترین حالت، شما برای مسترینگ نیاز به یک linear-phase EQ، کمپرسور، لیمیتر و یک پروسه ی مسترینگ خوب دارید. همچنین بد نیست ابزارهایی مانند یک اکولایزر که به صدا کاراکتر بدهد، یک stereo widener و یک پلاگین tape saturation هم داشته باشید که باعث جذاب تر شدن ترک خواهند شد. علاوه بر این موارد، سعی کنید با لوازمی که در اختیار دارید آزمون و خطا کنید و ببینید کدامشان صدایی که به دنبالش هستید را شکل می دهند.

منسجم کردن میکس

عمل کامپرشن یکی از اعمال کلیدی و همیشگی مسترینگ است. برخلاف کمپرسورهایی که در هنگام ضبط و میکس استفاده می شوند، کمپرسورهای مسترینگ برای درست کردن خطاهای داینامیک کاربرد ندارند. اگر میکس شما دارای مشکلات داینامیک است باید آن را در خود میکس برطرف کنید، سعی نکنید برطرف کردن آن را به مرحله ی مسترینگ موکول کنید. عمل Compression در مرحله ی مسترینگ کمک می کند که سازها و صداهای مختلفی که در موزیک وجود دارد طوری حس شوند که انگار در یک فضای صوتی مشابه نشسته اند؛ علاوه بر این مورد Compression در مرحله ی مسترینگ برای اضافه کردن پانچ و تحرک در قطعه هم کاربرد دارد. اما آگاه باشید که باید از این افکت بسیار ملایم و کم استفاده شود، در غیر این صورت میکس شما تمام داینامیک هایش را از دست خواهد داد و بی روح خواهد شد. Compression شما باید طوری باشد که فقط روی بلندترین پیک ها اثر کند و به صدا کمی رنگ بدهد ( در مرحله ی مسترینگ gain reduction برابر ۳ دسی بل، ۲:۱ ratio، اتک تایم کُند و یک release متوسط برای شروع مناسب است).

پولیش میکس

linear-phase EQ برای پولیش کردن میکس نهایی عالی است. چرا باید از linear-phase EQ استفاده کنید؟ آیا هر اکولایزری نمی تواند همین کار را انجام دهد؟ پاسخ این سوال ساده است: اکولایزرهای linear-phase خیلی شفاف به صدا شکل می دهند و به صدا کاراکتر اضافه نمی کنند، در طرف دیگر ماجرا اکولایزرهای non-linear-phase به میکس رنگ می دهند و بالانس تونال آن را برهم می زنند. وقتی در پروسه ی مسترینگ از یک EQ استفاده می کنید باید به صورت بسیار ملایم آن را به کار بگیرید. اگر مراقب نباشید ممکن است همین اکولایزر خرابی های زیادی به بار آورد. در این جا شما فقط به دنبال این هستید که بهبودهای خیلی جزئی به وجود بیاورید، نه این که یک تغییر تونال کلی ایجاد کنید. چند دسی بل high shelving برای باز کردن فرکانس های بالا، یک افزایش جزئی در حدود فرکانس ۴kHz برای روشن تر کردن صدا یا یک کات جزئی مابین فرکانس های ۲kHz–۸kHz برای شیرین تر شدن صدا تنها چیزیست که میکس شما در این مرحله نیاز دارد. به خاطر داشته باشید که شما قرار نیست یک میکس غیر بالانس را اصلاح کنید، بلکه تنها قرار است یک میکسی که خوب صدا می دهد را کمی جذاب تر کنید.